Każdy może upaść, ale nie każdy zdoła się podnieść - Terapia reminiscencyjna.

Zakończenie 

 

Przez dwa lata spisywałem wspomnienia z dzieciństwa, wprowadziłem je na bloga i zamieściłem w internecie, http://gryprl.blogspot.com/. Celem pisania była moja rehabilitacja. Pisałem, tak pisałem i powstało to oto dzieło.

Moim mottem przewodnim było: "Ocalić od zapomnienia wspomnienia z dzieciństwa".  

W opowiadaniach chciałem przybliżyć podwórkowe gry i zabawy mojego dzieciństwa.

Piłka nożna graliśmy w nią non stop. Rozgrywaliśmy mecze klasowe na małych dużych boiskach po kilku lub kilkunastu. Graliśmy w gry takie jak: słupek poprzeczka, chińczyk, na duże czy na małe bramki, gra w zbijanego na siatkach, król o blok , król o siatkę, siatko-noga, gra w dziada. Uczyliśmy się i doskonaliliśmy elementy gry zespołowej w piłkę siatkową poprzez zabawy takie jak: gry uproszczone na trzepaku, na trawniku, na boisku, gra w śledzia, w zbijaka. Gra w koszykówkę, nauka i doskonalenie elementów koszykówki odbywało się poprzez rozgrywanie meczyków jeden na jeden dwa na dwa czy zabawy np: dwa odbicia, rzuty z wybranego miejsca, gra w króla. 
Piłka ręczna doskonalona była na boiskach podwórkowych poprzez gry i zabawy mecze uproszczone przeważnie na jedną bramkę, konkursy rzutów wolnych i inne. Podczas gier i zabaw na podwórku na każdym kroku występowała gimnastyka: wyskoki, przewroty. podczas gier zespołowych, ćwiczeń na trzepaku, chodzeniu po ogrodzeniach, siatkach, drzewach. Elementy gimnastyczne takie jak wymyk, odmyk, poziomka, zwisy, stania na rękach przewroty, ćwiczenia równoważne towarzyszyły nam na każdym kroku. Taniec, pływanie, rajdy piesze, rowerowe, gra w tenis ziemny i stołowy występowały w naszym życiu podwórkowym na co dzień. Lekkoatletyka występowała jako podstawa naszych zabaw chód, biegi krótkie długie, skoki w dal, wzwyż, podskoki, przeskoki, rzuty, przerzuty, upadki. Były takie zabawy podwórkowe, które kładły większy i mniejszy nacisk na daną konkurencję lekkoatletyczną. Skoki do piaskownicy to nic innego jak skok w dal. Rzuty kulkami ze śniegu i gugułami czy kamieniami to nic innego jak doskonalenie rzutu w dal. Zabawy w ganianego biegi krótkie, długie. Były też gry i zabawy ruchowe jak: sztafety, gry w dwa i cztery ognie, zbijanego, zabawa w wywołuję, dziada, syfa czy wampirów itp.
Zabawy zimowe takie jak: bitwy na kulki ze śniegu, zjazdy z górki na sankach czy jazda na łyżwach.
W grach i zabawach podwórkowych zarówno letnich jak i zimowych, indywidualnych jak i zespołowych można odnaleźć podstawowe cele wychowania fizycznego tj. kształtowanie sprawności, umiejętności, opanowanie umiejętności, zasad  zespołowych gier, działania wychowawcze.

              Wielu moich znajomych z którymi dorastałem los porozrzucał po całym świecie. Chciałem im przypomnieć w opowiadaniach jak w czasach dzieciństwa spędzaliśmy czas na podwórkowych grach i zabawach. 

 

 

 

         Współczesna młodzież spędza czas wolny trochę inaczej niż my w tamtych czasach. Ich gry i zabawy odbywają się przeważnie w wirtualnym świecie na urządzeniach multimedialnych. Pewnego dnia mój nastoletni syn oznajmił mi, że po południu gra z kolegami w grę komputerową. W moim wyobrażeniu było to spotkanie z kolegami w pokoju syna. Południe dobiegło  a ja nie słyszałem żeby ktoś przyszedł do syna. Poszedłem do pokoju i pytam i co z tymi kolegami, przychodzą? Syn odpowiedział mi, "już gram z kolegami od godziny". Gra odbywała się na wirtualnym serwerze. Syn siedział sam w pokoju przed komputerem z założonymi na uszy słuchawkami i mikrofonem przy ustach i grał z kolegami w grę.

Każdy z graczy siedział u siebie w domu przed swoim kompem. A syn mówili, że grają razem. Różnica jest taka, że my graliśmy na podwórku bawiąc się, przebywając razem ze sobą a współczesna młodzież gra na serwerach przebywając osobno, każdy w swoim domu ale mówią, że grają razem.
Źródło: youtube Kabarety - dzisiejsza młodzież bez prądu

Od tej chwili postanowiłem synowi systematycznie opowiadać o grach i zabawach mojego dzieciństwa i pokazywać ich pozytywne aspekty a w międzyczasie pisałem bloga. Blog powstał w oparciu o historie z mojego dzieciństwa. Podczas pisania miło było wyruszyć w podróż w czasie do czasów dzieciństwa i poprzypominać sobie tamte czasy. Wszystkie zabawy i sytuacje miały miejsce w moim dzieciństwie. Celowo nie podawałem żadnych nazw ani imion osób. Te osoby które brały udział w opisanych zabawach będą wiedzieć o kogo w nich chodzi. Wielu z Was czytających zapewne stwierdzi że brało udział w podobnych zabawach na swoich podwórkach, Polskich miast, wsi i miasteczek. Zabawy zapewne były takie same lub podobne mogły inaczej się nazywać ale zawsze chodziło o to samo czyli dobrą zabawę. Mam nadzieję że podczas czytania opowiadania wprowadzą was w sentymentalną podróż w czasie. Miłego wspominania. 

Technologia komputerowa, różnica 30 lat. Źródło: youtube

  Zastosowanie terapii reminiscencyjnej podczas pisania opowiadań.

 

Zastosowana przeze mnie terapia polega na odwoływaniu się do historii z dzieciństwa, do przeżyć i doświadczeń z wcześniejszych okresów życia głównie etap szkoły podstawowej czasami średniej, studiów i pracy zawodowej jeśli były kontynuacją wydarzeń. W swoich działaniach używałem różnego rodzaju bodźców takich jak stare fotografie - portale społecznościowe, muzyka - kanały muzyczne z minionych lat. Ważne wydarzenia, które sobie przypominałem w ten sposób, że wieczorami przed snem robiłem "burze myśli i wspomnień" a rano kolejnego dnia stymulując się fotografiami i muzyką spisywałem wspomnienia. Wspomagałem się również  przedmiotami dawniej używanymi czy filmami z tamtych okresów, żeby przeżyć raz jeszcze miniony czas. W terapii mogłem wejść nieco głębiej w emocje czy przeżycia jakie towarzyszyły moim wspomnieniom. Mogłem dzięki tym działaniom odnaleźć pozytywne emocje, które stymulowały mnie i dodawały motywacji by uczestniczyć w terapii na co dzień. Z początku na spisywaniu bloga a później na systematycznym poprawianiu go. Do realizacji terapii zorganizowany miałem pokój multimedialny w którym mogłem oglądać filmy, zdjęcia, słuchać muzyki siedzieć na fotelu, leżeć na łóżku, chodzić na bieżni czy jeździć na rowerze stacjonarnym podczas tych czynności.  Również wykorzystywałem bodźce zapachowe takie jak zapach chleba, lawendy czy fiński zapach "terwa", dym brzozowy który nie wiem czemu kojarzył mi się z dzieciństwem. Większość moich wspomnień z dzieciństwa związanych jest z miejscami blisko których obecnie mieszkam więc odwiedzałem te miejsca, pobudzały one wspomnienia. Wiele z tych miejsc już nie ma, wiele z nich się bardzo zmieniło ale mimo to przebywanie w ich pobliżu działało na mnie pozytywne. Po spisaniu bloga i zamieszczeniu go w internecie kolejnym etapem terapii było systematyczne poprawianie go czyli czytanie i dokonywanie drobnych korekt. Fajne jest to, że nie muszę po zakończeniu zamieszczania na blogu spisanych wspomnień kończyć terapii, mogę ją kontynuować poprzez systematyczne poprawianie wpisów i oddawać się jej do dnia dzisiejszego.

Trochę o mnie i wydarzeniu które zmieniło moje życie.
W wieku 36 lat przeszedłem operację i powikłania po niej spowodowały, że jestem osobą niepełnosprawną.

Przed operacją byłem aktywny zawodowo zajmowałem się sportem. Byłem nauczycielem wychowania fizycznego, ratownikiem wodnym, instruktorem pływania, instruktorem piłki ręcznej, instruktorem piłki nożnej. Zarówno sam aktywnie uprawiałem sporty jak i uczyłem innych.
Prywatnie jestem ojcem dwójki dzieci.

Krótki film o wydarzeniu które zmieniło moje życie

Mój stan wymaga systematycznego usprawniania a co za tym idzie nakładów finansowych i w związku z tym założyłem subkonto w fundacji Słoneczko, na które można przekazać 1% podatku.

KRS 0000186434  

cel szczegółowy 1,5% - 265/R Rolecki Rafał

Fundacja Osobom Niepełnosprawnym "Słoneczko"

77-400 Żłotów, Stawnica 33A

nr: 89 8944 0003 0000 2088 2000 0010

z dopiskiem 265/R Rolecki Rafał - darowizna

MEDtube to największa w Internecie biblioteka filmów medycznych tworzona przez samą społeczność. https://medtube.pl/users/rafal-rolecki